Εἰς τὰ θεμέλια τοῦ φρενοκομείου …

Ὢ Ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν... Ὢ εὐτυχὴς ἡμέρα!

Ὤ! τώρα πρέπει ὁ καθεὶς τοῦ Ἄστεως πολίτης

νὰ βάλει στὸ μπαλκόνι τοῦ μιὰ κόκκινη παντιέρα

μὲ μιὰ χρυσὴν ἐπιγραφὴ «Ζωρζὴς Δρομοκαΐτης».

Ναί! τώρα πρέπει στολισμὸς μὲ δάφνες καὶ μυρσίνες,

ναί! τώρα πρέπουν κανονιές, φανάρια καὶ ρετσίνες.

Φρενοκομεῖο κτίζεται καὶ στὴ σοφὴν Ἑλλάδα!

ἄ! ὁ Θεὸς ἐφώτισε τὸν Χιώτη τὸν Ζωρζὴ

καὶ τώρα μέσα στοῦ Δαφνιοῦ τὴ τόση πρασινάδα

θὰ βρίσκουμε παρηγοριὰ κι ἡ μνήμη του θὰ ζεῖ.

Ὢ μέγα εὐεργέτημα τῶν εὐεργετημάτων!

Ὢ μόνον οἰκοδόμημα τῶν οἰκοδομημάτων!

Θέλει λαμπρὸν Μαυσώλειον αὐτὸς ὁ κληροδότης,

παιάνας κι ἀποθέωσιν εἰς τρίτους οὐρανούς!...

Εὑρέθη μὲς στοὺς Χιώτηδες, μὲ γνώση κι ἕνας Χιώτης,

κι ἐσκέφθη ὁ μεγάλος του καὶ πρακτικός του νοῦς

πῶς μέσα στὴν Ἑλλάδα μας ποὺ πλημμυροῦν τὰ φῶτα,

Φρενοκομεῖον ἔπρεπε νὰ γίνει πρῶτα-πρῶτα.

(Τὸ φρενοκομεῖο χτίστηκε μὲ κληροδότημα τοῦ Χίου

φιλάνθρωπου Τζωρτζῆ Δρομοκαΐτη (ποὺ πέθανε τὸ

1880) ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, κοντὰ στὴ Μονὴ Δαφνίου,

γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ τὸ λένε καὶ «Δαφνί». Ὁ Σουρῆς δὲν

ἄφησε τὴν εὐκαιρία ποὺ τοῦ ῾δινε τὸ γεγονὸς καὶ τὸ

...καυτηρίασε δεόντως... Ἀπρίλης 1884)

Την αφορμή για τα ποιήματα του Σουρή μου την έδωσε το σχόλιο αναγνώστη που τον ευχαριστώ πολύ.

Ελλάδα και Σουρής:

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς, νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!

Ω Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;»